Eind april (29 april) was Zinbrenger Delphine terug te gast op de Kantelhoeve om dicht bij de paarden
verhalen te delen die haar in de afgelopen tijd geraakt hadden. Ze laat ons hier ook nog even meegenieten van het moment:
Een moment van verstilling, gedeeld tot rust komen en luisteren. Even helemaal niets moeten en de tijd laten stilstaan. Samen Zijn.
Ik deel ook hier graag met jullie de verhalen, boeken en teksten die ik meebracht, die mij
vonden.
We openden de cirkel met een moment van bij onszelf komen, waarbij ik me liet inspireren
door Binu Singh uit “Van hart tot hart, inspiratie vanuit het jonge kind”.
Voel wat deze woorden met jou doen:
Sluit je ogen.
Laat je hand landen op je hart.
Voel die aanraking.
Laat deze zachte aandacht voor jezelf
binnenkomen
terwijl je een paar keer zucht
zoals jij dat fijn vindt.
En open dan je ogen en glimlach even.
Welkom, lieve jij.
Dit boek nodigt echt uit om te voelen, met warme quotes en teksten van zachtheid over
thema’s als het innerlijke kind, veilige hechting, toxische stress, helen in verbinding,
moederkracht, vaderkracht, zelfzorg en sociale steun.
Ik hou van volwassenen,
maar jonge kinderen zijn echt
mijn lievelingsmensen
op aarde.
Ze zijn zo puur,
zo schoon, zo mens.
Ze staan zo dicht bij wie
we in essentie zijn
en waar het leven om gaat.
Van daaruit legde ik de verbinding naar het volgende boek waaruit ik 2 hergeschreven
bekende sprookjes voorlas. Een kinder/jeugdboek dat evenzeer het innerlijke kind in ons als
de volwassene iets te vertellen heeft.
“En ze leefden nog” van Elisabeth Lucie Baeten met illustraties van Flore Deman
In het sprookje van de kleine zeemeermin, Doornroosje, Rapunzel en Belle en het beest
nemen de personages je mee in een verfrissende nieuwe oordeelloze kijk op herkenbare
thema’s. Naast de prachtige rake tekst, komen ook de illustraties binnen. Ik laat het je zelf
ontdekken als je nieuwsgierig wordt.
We werden er allemaal stil van. En het was goed.
Na een pauze bracht ik het verhaal van de 2 broers uit een boek uit de Anastasiareeks van
Vladimir Megre: “De schepping”.
Een parabel die je ook hier weer meeneemt naar verschillende perspectieven om te
overwegen. Hoor je hem graag eens? Laat het me weten via de Zinbrengers, en ik spreek
hem voor je in.
Na deze deugddoende teksten en het delen wat het met ons deed, sloten we af met een
tekst van Jeff Foster die voor mij heel passend verwoordde wat we samen op de
Kantelhoeve mogen beleven.
Dankjewel aan wie er bij was en altijd welkom, jij die dit nu leest.
My heart is open
I bow to you as you are.
I recognise myself in you;
the same presence, the same awareness
shining brightly.
Our histories differ, yes,
but we meet here, in presence,
as presence, the same ground.
Our longings, at the root, the same.
Our fears, at the root, the same.
Different paths, same journey.
I am not fooled by the mask you wear.
I am not fooled by appearances.
Your clothes, your voice, the colour of your skin, the dirty roads you have travelled,
the tunnels you have crawled your way through,
the mud under your fingernails.
I am not fooled by the one you pretend to be.
The happy one, the enlightened one,
the depressed one, the fun one,
the blissed-out one, the expert,
the one who knows.
None of these roles are you,
yet I bow to them too;
the ways in which
you try to protect yourself.
But it's safe here, friend.
Safe to feel unprotected.
Vulnerable, raw, open.
No judgement, no shame, no blame.
Just this open space,
the field that embraces.
My heart is open;
there is nothing to prove;
we are held by the ground.
-Jeff Foster
Reactie plaatsen
Reacties