Post door Zinbrenger Steffie
Ik ben de laatste tijd gefascineerd door de ruimte. Niet omdat ik astronaut wil worden of er zelf naartoe wil. Maar omdat het ons zoveel kan leren over onszelf.
'Zo boven, zo beneden' is een quote met een enorme diepgang waarvan we de ware betekenis misschien nu pas echt volledig beginnen te begrijpen.
Vorig jaar kwamen o.a. de Gene Keys op mijn pad en ze boeiden me zo dat ik er meteen ook gids in geworden ben om anderen doorheen te begeleiden.
Heeeeel kort samengevat beslaan de Gene Keys 64 poorten van energie die ook in ons lichaam op DNA niveau aanwezig zijn. Sommige staan 'aan', andere zijn niet geactiveerd. Welke geactiveerd zijn is bij iedereen anders. Hier inzicht in krijgen kan ons zoveel over onszelf leren.
De parel - overvloed door eenvoud
Naast de zuivere interpretatie van welke poorten je zelf belichaamt, en waarvan je dus de energie in deze wereld uitspeelt, kan je een drievoudig pad volgen dat je steeds dieper in jezelf brengt. Het diepste van deze paden heet de 'pearl' of parel en wordt omschreven als overvloed door eenvoud.
Dit nu helemaal uitleggen zou ons te ver wegleiden, maar wat me daar dus o.a. in fascineerde is de vermelding van zwarte gaten en witte gaten.
Deze worden er heel kort in aangehaald als zijnde dat een zwart gat vergelijkbaar is met het mysterie van onze kern. Je kan er steeds dieper en dieper in duiken. Alleen een zwart gat zou echter leiden tot verval. Daarom zouden er ook witte gaten moeten zijn om dit in evenwicht te houden.
Zwarte en witte gaten
Een wit gat wordt omschreven als je hoger doel. Wat aan de andere kant van een zwart gat ligt en waarbij je dus doorheen het donker moet om het te vinden.
Nu is dat een thema dat in veel stromingen terugkomt, maar het bleef bij mij een vaag concept waar ik snel doorheen las en eigenlijk terug vergat.
Tot het boek van Ans Hekkenberg 'gaten in het heelal' toevallig op mijn pad kwam. Ik kwam het tegen in de bibliotheek en aangezien het maar 109 pagina's dik is, wou ik er me wel aan wagen.
Het bleek op zijn zachtst gezegd een openbaring. Hoewel bepaalde stukken hierin nog theorie zijn, brachten ze een grote herkenbaarheid met zich mee. Het voelt juist aan. En het brengt voor mij althans de hint die bij de Gene Keys gegeven wordt naar een heel ander niveau.
Een zwart gat werd pas voor de eerste keer op foto vastgelegd in 2019! We beginnen deze dus pas echt te begrijpen. Onze kinderen zullen hier misschien op school over leren op een manier die voor hen veel natuurlijker is dan wij ons nu kunnen voorstellen. En als de verre, verre reis naar buiten gelijkenissen vertoont (om het woord identiek niet in de mond te nemen) dan kan dit ons ook zo veel leren over hoe we zelf functioneren op celniveau en daar voorbij.
Zo wordt een wit gat door sommigen omschreven als een zwart gat dat binnenstebuiten keert. Ik kan het boekje absoluut aanraden om hier zelf meer over te lezen. Maar wat als we nog even naar onszelf kijken? De Gene Keys stellen heel mooi 'elke schaduw bevat een geschenk'. Wat als onze reis door de donkerste krochten in onszelf uiteindelijk samenkomt in een uitstroom van kennis en inzichten. Op wit gat niveau zou dit materie zijn, bouwstenen die al het oude bevatten, maar kunnen ingezet worden voor iets nieuw.
Hoe klinkt dit voor jou?
Reactie plaatsen
Reacties